дүт

сын. жерг. Дөкір, дойыр, тоңмойын. Ымырт жабыла, д ү т мінезді күйеу жігіт келді(Қ. Әбілқайыр, Текес., 64). «Құдай жап-жақсы жігітті де сөзге шорқақ, осынша д ү т қып жаратады екен-ау!» - деп ойлаған (Жұлдыз, 1972, 3, 177).